Ο φόβος σαν όπλο και μέτρο των σχέσεων

Γενικά, πρέπει να φοβάται κανείς? Βεβαίως και πρέπει, όποιος δεν φοβάται  πρέπει να είναι η ανόητος η βλάξ. Ο φόβος υπάρχει σε δυο εκφράσεις, τη θετική και την αρνητική. Ο θετικός φόβος είναι αυτός που μας κάνει να σκεφτόμαστε πολλές φορές κάτι που πρόκειται να κάνουμε και μας έχει σε εγρήγορση για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, άρα τον χρησιμοποιούμε δημιουργικά. Η αρνητική πλευρά του φόβου είναι αυτή της τρομοκρατίας και των απειλών. 

Νομιμοποίηση του φόβου

Νομιμoποιείται κάποιος να χρησιμοποιεί τον φόβο εναντίον άλλων? Θεωρητικά όχι, πρακτικά ναι. Στην καθημερινότητα μας μπορούμε να δούμε το πιο κλασσικό παράδειγμα εφαρμογής του φόβου της τρομοκρατίας και των απειλών πάνω στα παιδιά. Φάε το φαγητό σου γιατι θα γίνει εκείνο, διάβασε γιατί θα γίνει το άλλο. Επειδή δεν υπάρχει ιδανικό παιδι και γονέας όλοι μα όλοι κάποια στιγμή καταλήγουν να χρησιμοποιούν το όπλο φόβος. Περιττό να πώ το όσο λιγότερο το χρησιμοποιούν τόσο καλύτερα, διότι  λιγότερος φόβος και απειλές σημαίνει καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Όμως τα μικρά παιδιά που δεν είναι ενήλικες και δεν αντιλαμβάνονται τη σημασία του φαγητού η του ντυσίματος έχουν μια δικαιολογία αντίδρασης και αντίστασης και το μπαλάκι πέφτει στους ενήλικες για το πως, πότε, και πόσο, θα χρησιμοποιήσουν αυτο το όπλο που το ιδανικό θα ήταν να μην το χρησιμοποιούσαν καθόλου. 

Τα πράγματα αλλάζουν άρδην όταν πρόκειται για ενήλικες, εκεί γίνεται το έλα να δεις, και όσο οι σχέσεις γίνονται πολύπλοκες  αλληλοεξαρτώμενες και εμπλέκονται πολλά συμφέροντα, ένα πράγμα σαν την πολιτική, ναι μεν θεωρητικά απαγορεύεται ο φόβος αλλά εφαρμόζεται πλήρως πάραυτα.

* Pretend We're Dead ?

Σούπερ ήρωες

Μικρός θεός ο Άδωνις. Ακόμα κάποιος καλλιτέχνης να εμπνευστεί απο αύτον και να τον κάνει καρτούν. Γιατί μόνο γιαυτό είναι, μια συνεχόμενα φωνακλάδικη  φιγούρα η οποία φοβερίζει όποιον βρει δεξιά και αριστερά. Αυτός, μαζί με τον τσεκουράτο, κάνουν φοβερό δίδυμο, τώρα που το σκέφτομαι χωράει και ένας τρίτος στην παρέα. Ο Ποτάμης. Αντε να βάλω και τον τελευταίο, τον κυρ Φώτη.Για να το φανταστούμε λίγο. Άδωνις, Τσεκουράτος, Ποτάμης και κυρ - Φωτης ο σοφός. Κάτι λειπει ακόμα όμως, χμ...,χμ... μια γυναίκα ίσως. Μα ναι!Η Βούτ-λεψη. Ποιά Marvel και πράσινα άλογα μιλάμε για τους σούπερ ήρωες που έχουν κατατροπώσει τους πάντες. Οι σούπερ δυνάμεις τους είναι η κυβίσθηση (κολοτούμπα κοινώς), δυνατή φωνή (δεν μιλά κανείς άλλος όταν βρίσκονται κάπου), γερμανική - ευρω-λογική. Επίσης, όλοι διαθέτουν μουλωχτή φοβιστική σκέψη, μεγάλη ιδέα γιαυτούς, οτι έξω απο αυτούς σημαινει κάθοδο στον Αδη και τρομερά βασανιστήρια. Νομίζω οτι ο Συριζα που είναι ο άμεσα ενδιαφερόμενος πρέπει να γράψει στη Marvel και να τους ζητήσει ενα σετ ηρώων με προδιαγραφές να νικήσει τους κακούς. Το spell της ΔΕΘ δε νομίζω οτι ηταν και πολύ ισχυρο.

Στεναχωρήθηκα με τους Σκωτσέζους. Ίσως να είχα στο νου μου τον Braveheart. Αλλά τι να σου κάνουν και αυτοί, πέσαν όλοι να τους φάνε, μαζί και ο μπάμιας. Ένα πράμα σαν τις εκλογές του 2012 στην Ελλάδα. Τρομοκρατία και απειλες με παρακάλια και μια απο τα ίδια. Μάλλον το μοντελο των σουπερ ηρώων που έχουμε και στην Ελλάδα είναι διαχρονικό και μαζί  παγκόσμιο, υπήρχε και θα υπάρχει. Μάλλον είναι μια φυσική ιδιότητα των ανθρώπων, πως λέμε, βρέχει και θα βγούν τα σαλιγκάρια? ένα τέτοιο πράγμα, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που εκφοβίζουν και πάντα θα υπάρχουν αυτοί που εκφοβίζονται, όπως και αυτοί που δεν εκφοβίζονται βέβαια.

Ξυρίστηκε ο γαμπρός?

Με μια ματιά

Ο Σύριζα με το "ψηφίζουμε και φεύγουν" ανάγκασε, όσους ψηφοφόρους, να τον στηρίξουν επειδή δεν αντέχεται όλο το κυβερνητικό δίδυμο. Αυτή η λογική είχε περισσότερο αντίκτυπο στα μικρά κόμματα/κινήματα τα οποία και εξαφάνισε και δεν έγινε καμία έκπληξη.

Το δίδυμο ότι και να λέει το λέει για την όσο μεγαλύτερη επιβιωσή του στην κυβέρνηση, αρα τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Αρκεί να πω οτι στις ευρωεκλογές του 2004 η ΝΔ είχε 2.600,00 εκ. ψηφοφόρους ενω τώρα έχει 1.300,00 εκ. και το πρώην είχε  ΠΑΣΟΚ 2.100,00. και τώρα με την Ελιά και με το ζόρι 450.000 χιλ. Αρκεί αυτό? Οχι, έπρεπε η συντριβή να ήταν μεγαλύτερη. Γιατι ξέρουμε όλοι τι έχει γίνει τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι κερδισμένοι όμως ήταν άλλοι. Ο Ποτάμης, ο Καρατζαφύρερ ο απέθαντος, η Ελιά και βέβαια τα χρυσά αυγά. Ο Καμμένος δεν ξέρω ακόμα πόσο θα πληρώνει εκείνο το non paper με τον Παπούλια.

Ο Ποτάμης

Είμαι σίγουρος οτι πολλοί ψηφοφόροι του Ποτάμη είπαν "ας τον δοκιμάσουμε" τόσοι και τόσοι έχουν περάσει. Ναι, έχεις τη δυνατότητα αγαπητέ να δοκιμάσεις όταν αυτό που θα ψηφίσεις είναι και ανακλητό η μπορείς να ξαναψηφίσεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Όχι όταν προκειται να ξαναψηφίσεις σε πέντε χρόνια. Αυτό είναι ξεκάθαρη κοροιδία. Φαίνεται όμως οτι 376.000 χιλ. ψηφοφόροι η ζουν στο συννεφάκι των καθεστωτικών ΜΜΕ η θεωρούν δημοκρατία το μια ανα πέντε χρόνια η το σακίδιο ανα χείρας. Αλλά τι λέω, σε πέντε χρόνια θα τους έχει πάρει όλους αυτούς το ποτάμι και δεν νομίζω να υπάρχουν, ένα πράμα σαν τη Δημαρ, την αριστερά της εξουσίας. Σε πέντε χρόνια σίγουρα θα την έχει κάνει τη δουλειά ο Ποτάμης, εδώ καταστράφηκε ολόκληρη χώρα σε λιγότερο απο τόσο.

Η ευκαιρία των Ευρωεκλογών

Επισκόπηση

Πέρασε ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών. Οι περισσότεροι ως γνωστόν είναι νικητές. Σε αυτόν τον τόπο όλοι νικούν πάντα, κανείς δεν χάνει ποτέ. Επειδή αυτό όμως ξεφεύγει απο  την κοινή λογική που λέει οτι καποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν ας δούμε λίγο τους κερδισμένους και τους χαμένους. Κερδισμένη σίγουρα είναι η κυβέρνηση γιατί κατάφερε σε όλη την επικράτεια σχεδόν να ψηφίσει πάλι το 62%  των πολιτών, επιτυχία για αυτήν αποτυχία για εμάς. Όμως έχω την εντυπωση οτι και στις παραλίες να ψάχναμε και στις καφετέριες επίσης δεν θα βρίσκαμε τους υπόλοιπους η και αν τους βρίσκαμε θα ήταν έκει με το δίκιο τους. 

Το σύστημα

Ποτέ δεν κάταλαβα γιατί έχουμε δυο γύρους εκλογών ενω οι γύροι θα μπορούσαν να είναι ένας και ο δήμαρχος αφού θα υπάρχει απλη αναλογική να ψηφίζεται απο το δημοτικό συμβούλιο, επίσης γιατί κάποιος  που ζει η δουλεύει σε άλλη πόλη να πρέπει να μετακινηθεί και να ξοδευτεί δυο φορές για να ψηφίσει.Βέβαια θα το κάνουν αν τα πράγματα γίνουν πολύ πολύ άσχημα, αλλά ακόμα θεωρούν οτι δεν έχουν γίνει ακόμα, τα πολύ άσχημα. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν έχουν πλέον πολιτικό χρώμα και όποιοι πάνε να καπηλευτούν τα αποτελέσματα θα δουν τα πραγματικά σε αυτές των ευρωεκλογών. Η μεγάλη ομορφιά θα γίνει αυτή την κυριακή διότι θα έχουμε μια ψήφο πολιτική και μια αυτοδιοικητική, εκεί θα φανεί το πόσο σοφοί έχουμε γίνει με αυτά που έχουμε πάθει. Είναι τα χρυσά αυγά κερδισμένα? και βέβαια είναι, όποιος το αμφισβητεί αργεί να εντοπίσει το πρόβλημα που σημαίνει οτι αργει να το αντιμετωπίσει κιόλας. Η χρυση αυγή είναι μια χρυση εφεδρεία του συστήματος που με την ασχετοσύνη του Σαμαρα μεγαλώνει συνεχώς και θα παίζει ρόλο στην πολιτική, ήρθε για να μεινει. Και είναι λογικό, μόνο κάποιες μωρές παρθένες δεν καταλαβαίνουν οτι είναι αδύνατο να μην υπάρχει ένα ποσοστό φασιστών για τον ίδιο λόγο που υπάρχουν και τα φίδια στη φύση, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες και γεννηθηκε ο φασισμός, τόσο απλά, όταν βγαίνει ενα ζιζάνιο στον κήπο σου δεν κατηγορείς το ζιζάνιο, και είναι αφελές να πεις γιατί στην φύση υπάρχουν τα ζιζάνια, απλά υπάρχουν και αυτα μαζι με τις ντομάτες, πρέπει να τα ξεριζώσεις γιατί θα απλωθούν σε όλο τον κήπο σου. Για να μην μακρυγορούμε, προτείνω, όταν θα έχουμε μια φιλική κυβέρνηση προς τους πολίτες, δυο πράγματα. 

Περι φόβου ο λόγος

και που καταλήγει αυτός που τον πιστεύει και υποκύπτει στο άκουσμα του.

Εκλογές, το τέλειο παράδειγμα

Σε λίγες μέρες θα έχουμε εκλογές. Θα έχουμε όμως? Ηδη κάποιοι έχουν ξεκινησει το παιχνίδι του ωμού εκφοβισμού.Το παιχνίδι αυτό ξεκινά με το ενα άκρο του να είναι ο απλός εκφοβισμός του στύλ, όποιοι βγούν πρώτοι εκτός απο ΝΔ ΠΑΣΟΚ θα μας πάρουν οτι έχουμε και δεν έχουμε μέχρι το άλλο άκρο του θα γίνουμε Ουκρανία η Συρία η οτι θέλετε εσείς, διαλέγετε και παίρνετε. Οι εκλογές είναι το κατεξοχήν παιχνίδι συμφερόντων. Τα συμφέροντα αυτά έχουν να κάνουν πρωτίστως με τις μεγάλες δυνάμεις και τι συμφέρει αυτές, οπότε και προσπαθούν να ευνοήσουν τις μελλοντικές καταστάσεις υπέρ τους.

Για τα μικρά και ανίσχυρα κράτη όπως το δικό μας η μόνη δυναμική που μπορεί να υπάρξει υπέρ του λαού για να αλλάξει μια κατάσταση έστω και για λίγο υπέρ του, είναι αυτή των εκλογών, μια μέρα  ανα τέσσερα χρόνια. Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Και όλα, μα όλα, γίνονται ώστε αυτή η μέρα να φέρει όσο το δυνατόν όφελος όχι στο λαό αλλά σε αυτούς που εκμεταλεύονται το λαό. Με αυτό το σκεπτικό οτι θα ακουσετε μέχρι και την τελευταία μέρα πριν απο τις εκλογές, απο όποιον και αν το ακούσετε, εχει σκοπό τον επηρεασμό σας, είτε αυτός είναι θετικός υπέρ μιας υφιστάμενης κατάστασης είτε αυτός είναι αρνητικός. Σε αυτό το κείμενο θα σταθώ μόνο σε ένα απο τα όπλα εναντίον των πολιτών, όχι στα υπολοιπα, αυτό το οποίο είναι και το πιο ισχυρό, αυτό που η δίδυμη αδερφή του λέγεται προπαγάνδα. Ο φόβος λοιπόν και η προπαγάνδα είναι δίδυμα αδερφάκια και πάνε χέρι - χέρι κυβερνούν εκ μέρους των ισχυρών πολλά μα πολλά χρόνια. 

Μετασχηματισμοί

μετά απο το γκρέμισμα η την απώλεια ισορροπίας του συστήματος ακολουθούν καινούργιες δομές η απλά άλλαζει ο Μανωλιός και βαζει τα ρούχα του αλλιώς?

Το σύστημα

Κάθε σύστημα που απαρτίζεται απο επι μέρους κομμάτια και αποτελεί μια σύνθεση έχει ένα ορισμένο χρόνο ζωης. Μετά και αυτόν φθείρεται όπως όλα τα πράγματα. Η φθορά είναι μέρος της ζωής με τον ίδιο τρόπο που είναι και η δημιουργία κάτι νέου. Ο μετασχηματισμός είναι εκείνη η στιγμή που το σύστημα υφίσταται μια αλλαγή είτε φθοράς είτε προσθήκης. Με τέτοια συστηματα είναι γεμάτη η ζωη γύρω μας. Ένα απο αυτά είναι η "δημοκρατία"* μας.

Οι καινούργιοι θίασοι

Βενιζέλος, Σαμαράς, Παπανδρέου, ο Ποτάμης, η Ελιά, οι 58, ΣΥΡΙΖΑ κ.α. Είναι τα προιόντα του μετασχημασμού της "δημοκρατιας" μας. Ενός συστήματος που αλλάζει και προσπαθεί να διασώσει τους προσανατολισμούς του με άλλα ονόματα. Όμως ο προσανατολισμός είναι ένας. Βλέποντας αφαιρετικά σε αυτούς, απομένει μόνο η πορεία προς την γερμανική ευρώπη, το είπε άλλωστε ξεκάθαρα ο Σοιμπλε "όλες οι εξουσίες θα ασκούνται κεντρικά με τους πρωθυπουργούς να παίζουν το ρόλο του περιφερειάρχη στην χώρα τους". Όσοι λοιπόν μιλούν υπέρ της ευρωπιακής ένωσης είναι αδύνατο να μην γνωρίζουν κατά που αυτή βαδίζει, όσοι δεν γνωρίζουν (βλεπε πολιτικούς του στυλ Χρυσοχοιδη, είτε είναι χρήσιμοι ηλίθιοι, είτε εξυπηρετούν εκ του πονηρού άλλα συμφέροντα εκτός των ελληνικών). Και η ερώτηση που έρχεται στο νου είναι η εξής: σε αυτό το μετασχηματισμό της Ευρώπης η Ελλάδα με ποιούς πρέπει να ταχθεί?

Λέξεις, έννοιες, προτάσεις, η δενδρική δομή και τα επιπεδά τους

η αλλιώς μια σχηματοποιήση της ομιλουμένης  γλώσσας για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα μεταξύ μας!

Το πρόβλημα

Αλήθεια πότε νομίζετε οτι έγινε επανάσταση στην Ελλάδα? Το 1821,  το 1967, η και τις δυο αυτές χρονιές?  κρατώντας ενα μαχαίρι μπορείτε να κόψετε  ψωμί να φάτε η να σκοτώσετε κάποιον κιόλας? Επειδή η τηλεοραση προβάλλει εκπομπές σκουπίδια πρέπει να την καταργήσουμε η να την καθαρίσουμε? οι τράπεζες μας και το υπάρχον δανειοδοτικό  σύστημα πίνουν το αίμα του κόσμου πρέπει να το καταργήγουμε η να το αλλάξουμε? Η εξέλιξη απο τη φύση της είναι καλή η κακη? Αυτές και άλλες πολλές μα πολλές  ερωτήσεις - απαντήσεις  μας απασχολούν καθημερινά, ενω κατα βάθος μπορεί να έχουν μια απλή λύση.

Όλες αυτές οι ερωτήσεις - απαντήσεις αναφέρονται σε έννοιες δευτέρου, τρίτου η άλλου επιπεδου ενω οι λέξεις τους αφορούν μόνο το πρώτο και όχι συνδιασμό τους, γιαυτό γίνεται ο εννοιολογικός χαμός μεταξύ μας, στις συζητήσεις και στην ζωή μας.