Ο περι θυσίας λόγος

μια απάντηση στον Ολι Ρεν.

Το νόημα μιας θυσίας

Όταν ακούτε για θυσία ο νους σας να τρέχει πάντα σε άσχημες και δύσκολες καταστάσεις. Οι θυσίες εξ ορισμού προυποθέτουν ένα θύμα η εναν εθελοντή. Άλλοτε αυτό θυσιαζεται με τη θεληση του  άλλοτε κατά λάθος απο άλλους, άλλοτε χωρίς να το θέλει. Η θυσία απο μια πλευρά έχει κάτι το ηρωικό π.χ. μια οικογένεια θυσιάζεται για τα παιδιά της, Έλληνες πολεμιστές και αγωνιστές θυσιαστηκαν για την ελευθερία μας, και πάει λέγοντας. Η άλλη πλευρά είναι όταν ο θυσιαζόμενος είναι ο πιο αδύναμος η ο λιγότερο ανθεκτικός σε μια κοινωνία οπότε αναγκαστικά θα έρθει στιγμή να "χρειαστεί" να θυσιαστεί παρά τη θελησή του για τους άλλους, η, οι άλλοι να τον θυσιάσουν εντελώς πονηρά και χωρίς να το γνωρίζει. Αυτό είναι πολύ άσχημο όταν γίνει, και αυτό έγινε με το χρέος μας, το παραδέχτηκε ο Όλι Ρεν.

Η οικογένεια μας

Στη νεότερη ιστορία μας "κοιτάζαμε" προς τα δυτικά, τα έχει πει ο "εθνάρχης" αυτά. Έγινε μεγάλη μάχη και προπαγάνδα για να γίνει αυτό. Εν τέλει έγινε μετα βίας, αυτή ειναι η γνώμη μου, η εισχώρηση μας στην οικογένεια της Ευρώπης. Σε μια οικογένεια που πάλι με προπαγάνδα πείστηκε ο λαός οτι θα έρθουν καλύτερες μέρες με ανώτερο βιοτικό επίπεδο και πράσινα άλογα.Ήμασταν το πιο αδύναμο μέλος και το ήξεραν "όλοι" αυτό, εκτός απο τους πολίτες, εκτός απο αυτούς που έκαναν όνειρα και δεν ήξεραν, απο τους περισσότερους δηλαδη. Όταν όμως ήρθε η ώρα, η μεγάλη μας οικογένεια χωρίς περιστροφές θυσίασε τα παιδιά της, Ελλάδα - Κύπρο, χωρίς περιστροφές. Στόχος της θυσίας δεν ήταν να προστατευθούν γυναικόπαιδα ούτε μειονότητες ουτε ελευθερίες ούτε δικαιώματα, στόχος ήταν να διαφυλαχθούν τα κέρδη, όχι των λαών αλλά των κερδοσκόπων.Διπλή προδοσία λοιπόν. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να θέλουμε να βλέπουμε τους Ευρωπαίους με συγγενική ματιά ενω θα έπρεπε να τους ζυγίζουμε όπως τους υπόλοιπους λαούς. Έτσι και αλλιώς τα δάνεια που έχουν πάρει απο τον πολιτισμό μας θα μείνουν εσαεί απλήρωτα γιατι ποιοτικά δεν μπορούν να ξεπληρωθούν απο τον πολιτισμό που παράγει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη. Ποιές αξίες και αρχές υπηρετεί αυτή τη στιγμή η "οικογένεια" μας, τι διδάσκει?

Για ενα πουκάμισο αδειανο για μια ενωμένη Ευρώπη

Η παράφραση στο στίχο του ποιητή δυστυχώς είναι άκρως αληθινή.Έρχονται στιγμές που όταν λαμβάνεις μια κρίσιμη απόφαση ξέρεις οτι δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα που θα έρθει, έρχεται και το νόημα της απόφασης δηλαδή ο χαρακτήρας της, μπορεί μια απόφαση να φαίνεται εκ πρώτης όψεως οτι είναι ασχημη αλλά αναγκαία, άρα καλή, και άλλη να είναι τόσο ωραία αλλά που αποδυκνείεται σε βάθος χρόνου ολοσχερώς ψεύτικη. Και η "ενωμένη" Ευρώπη με την απόφαση της αυτή έδειξε το χαρακτήρα της. Όπως έχει διαμορφωθεί δεν αξίζει κανείς να "παλέψει" για αυτή την Ελένη. Η Ευρώπη είχε να επιλέξει μεταξύ αλληλεγγύης και κατατόμησης και επέλεξε το δεύτερο, ακρωτηριάζεται μόνη της αποκαλώντας το ένα μέλος της τεμπέλη, το άλλο κλέφτη γιατί στηριζόταν στο δικό του τραπεζικό σύστημα. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα που έλεγε και ο Ηλιόπουλος.

Απο πότε είμαστε υπέρ σαν λαός μιας αυτοκρατορίας? Γιατί αυτό θα γίνει όταν ενωθούν οικονομικά η Ευρώπη με την Αμερική, και αυτό θα γίνει σύντομα. Αναγνωρίζω οτι παντού συνασπίζονται τα κράτη σε ομάδες ώστε να ισχυροποιούνται μέσα απο τις ενώσεις, όμως στην πραγματικότητα γίνεται το αντίθετο. Τσουβαλιάζονται όλα και παίρνουν άλλοι τις αποφάσεις για αυτά. Ποιός τις παίρνει? Ο ισχυρότερος φυσικά, στην Ευρώπη η Γερμανία. Αυτό θέλουμε?