Πάει και αυτή η ευκαιρία, μας έχουν έρθει ενα σωρό αλλά εμείς, μαζί με το ευρώ. Μέχρι το τέλος. "Βγείτε ρε παιδιά" μας λένε, όχι εμείς, πεθαίνετε βρε παιδιά, όχι εμείς. Εύγε, αθάνατοι. Γιατί ξέρουμε εμείς, αυτό που δεν ξέρουν αυτοί. Αυτοί ντε οι ξένοι, όλοι οι ξένοι, δεν ξέρουν οτι "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά".
Ο Έλληνας είναι ιδέα, είναι αέρας που περνά μέσα απο της πόλης τα στενά (που λέει και ο ποιητής). Είναι αυτός που χορεύει στο φτερό του καρχαρία (άλλος ποιητής). Δε λογαριάζει πόνο, δίψα, πείνα, θάνατο, βλακεία, προδοσία, λεφτά. Λάθος το τελευταίο (τα λεφτά τα υπολογίζει σχεδόν πάντα).
Ενώ λοιπόν θα μπορούσαμε για μια ακόμα φορά να φύγουμε απο το ευρώ, ακόμα και πριν τους άγγλους και να ανοίξει η πόρτα του φρενοκομείου δώσαμε απλά ενα ... έναυσμα. Μια άποψη βρε αδερφέ ενα δημοψήφισμα που το τιμούμε (ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπερ του) αλλά δεν το υπολογίζουμε.
Αν το υπολογίζαμε θα ήταν κάποιοι φυλακή, αλλά μην το πολυζορίζουμε τώρα. Που να κάνουμε δικαστήρια που να αλλάξει η κυβέρνηση άστο μωρέ, στους επόμενους.
Αφήστε με στο ευρώ μου μαζί με το iPhone μου, καθώς αν βγούμε απο το ευρω δεν θα υπάρχει οχι μόνο iPhone αλλά και Appstore, νομίζω το ξέρετε αυτό το είχε πει ένας μέγιστος πολιτικός μας.
