Μοιραία, πάντα δεύτεροι,μέρος ΙΙ

όταν είσαι αφελής καλό είναι να μην εμπλέκεσαι σε διαμάχες αλλιώς κινδυνευεις να γίνεις χρήσιμος ηλίθιος. Αλλά ποιός αφελής το αναγνωρίζει αυτό στο ευατό του;

Υπερ πίστεως

Αυτό που θέλουν όλοι όσοι έχουν συμφέροντα σε οτιδήποτε, είτε είναι στη βιομηχανία είτε είναι στον αθλητισμό είτε στην πολιτικη η οπουδηποτε αλλού είναι να βρουν η να φτιάξουν μια ομάδα ανθρώπων δικών τους συμφερόντων που να τους υποστηρίζει, δηλαδή να στηρίζει τις αποφάσεις τους, ενίοτε και με το αίμα τους εκτός απο όλα τα άλλα. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός οτι θα πρέπει να συμφέρει και οικονομικά τους χορηγούς η δημιουργία μιας τέτοιας ομάδας. Άρα οι χορηγοί χρειάζονται, στο καλύτερο σενάριο, να δώσουν λίγα χρήματα για να αγοράσουν - φτιάξουν λίγους "πιστούς" και πολλούς αφελείς που δεν θα πληρωθούν αλλά θα "πιστέψουν" στην όποια ιδέα πρεσβευει ο χορηγός ο οποίος δεν είναι και απαραίτητο να φαίνεται ποιος είναι. Αυτές οι ομάδες και οι χορηγοί τους δίνουν το εναυσμα για να αλλάξει μια κατάσταση, οι πρώτοι δηλαδη, καμια φορά αλλάζει, λόγω αυτών, και ο κόσμος ολόκληρος. Το συμφέρον είναι μια πολύ ισχυρή δύναμη και συνήθως για να βρεθούν οι ισοροπίες μεταξύ των ενδιαφερομένων με τα συμφεροντά τους, μαντέψτε ποιοι πληρώνουν, σωστά, εμείς.

Μοιραία, πάντα δεύτεροι

αλλιώς για να έρθεις πρώτος, πρέπει να υπερβείς το πεπρωμένο, αφου το έχεις αναγνωρίσει πρώτα. Και πρώτος να ΄ρθεις, πάλι θα σε κυνηγουν.

Πρώτοι και δεύτεροι

Σε όλη την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού υπήρχαν ομάδες ανθρώπων οι οποίες επέβαλλαν τις απόψεις τους σε άλλες ομάδες. Προφανώς με βία στις περισσότερες περιπτώσεις, στην εποχή μας, πάλι μας επιβάλλεται μια συγκεκριμένη άποψη διαβίωσης απο ομάδες που θεωρούν οτι αυτή είναι η σωστή κατευθυνση που πρέπει να παρθεί, ο δρόμος της κατανάλωσης της υπερχρέωσης και τελικά του ξεπουλήματος. Μήπως δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι? Υπάρχουν. Μόνο που αυτοί, που πρώτοι ξεκινούν να διεμβολίζουν την όποια κοινωνική ειρηνη υπάρχει στους λαούς δεν κοιτάνε ποτέ το συμφέρον του αλλά το δικό τους. Πρώτοι αυτοί λοιπόν ξεκινούν μια δραση υπέρ των συμφερόντων τους και κατά των υπολοίπων. Πρώτοι αυτοί, οι πλουσιότεροι και λιγότεροι, σχεδόν το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού, εμείς οι υπόλοιποι είμαστε δεύτεροι. 

Απιστία προς ευατόν μου

η εξαίρεση που έγινε συνήθεια που έγινε κανόνας.

Τι λέει ο ποιητής?

- Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν δίστασε να παραδεχθεί στην κάμερα ότι είπε «κατά συνθήκη» ψέματα στον ελληνικό λαό για τα Μνημόνια! 

- Ο πρόεδρος της Κύπρου είχε πει οτι δεν θα υποστηρίξει πάλι σχέδιο τύπου Αναν, τα Wikileaks παρουσιάζουν άλλες πληροφορίες. 

- Ο Γιώργος Παπαδρέου είπε:"Λεφτά υπάρχουν" και κατόπιν χρεοκοπήσαμε δις (κανένα σχόλιο)

- Ο πρωθυπουργός Σαμαράς, "πρωτογενές πλεόνασμα", success story, και έρχεται η EUROSTAT και του ρίχνει καρπαζιά.

- Ο Ανδρεάς (ένας είναι ο Ανδρέας) έλεγε: έξω οι βάσεις, εξω απο την ΕΟΚ, εξω απο όλο το σύμπαν και στο τέλος, όπως και εσεις καταλάβατε όχι μόνο μείναμε αλλά μας πήραν και τα εσώρουχα!

- Ο Σημίτης μίλαγε για την ισχυρή Ελλάδα του ευρώ και το χρηματιστήριο που πρέπει να συμμετέχει κάθε Έλληνας για να μην αφελληνιστούν οι επιχειρήσεις κοινώς να μην μας αγοράσουν οι ξένοι, και μετα ήρθε η καταστροφή.

Θα μπορούσα να αναφέρω άπειρα παραδείγματα περι απιστίας των πολιτικών προς αυτά που ξεστόμισαν. 

Χρεός και ελευθερία

Η ελευθερία μου θα πάψει οταν σβήσει ο ήλιος  οχι όταν πέσει νύχτα. 

Λίγη ιστορία
Πρίν δυό χιλιάδες χρόνια και βάλε  οι άνθρωποι πίστευαν στους Δίες στους Μαμμωνάδες στους Φαραώ σάν να  ήταν Θεοί. Μετά στο Μεσσαίωνα, στις μάγισσες στα ξωτικά στους βασιλιάδες και σε άλλα ωραία. Στην εποχή μας, στο χρήμα και στις "κυβερνήσεις". Αυτά σαν κύριο ρεύμα πίστης και αγκίστρωσης των ανθρώπων σε ιδέες, φοβίες, κατευθύνσεις τους, ανα τις εποχές. Ωραία όλα αυτά τα ιστορικά αλλά το κόστος αυτών των πεποιθήσεων μετριέται σε ανθρώπινες ζωές. Κόστος βαρύ, ειδικά αν πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και στην αξία κάθε ανθρωπινου όντος. Κάθε ρεύμα ανα τις εποχές άφησε πίσω του νεκρούς, άλλο λιγότερους άλλο περισσότερους. Πάντα όμως, όλα τα ρεύματα είχαν σκοπό, και έχουν, την όσο καθολικότερη μεταδοση τους σε περισσότερους ανθρώπους. Η ερώτηση λοιπόν που έρχεται στο νου, είναι η εξής: μπορούμε να δημιουργήσουμε και να εξαπλώσουμε ενα ρεύμα αναίμακτα? το οποίο όμως και αυτό να πρεσβεύει μια αναίμακτη ηθική?Όχι. Παράδειγμα τρανό ο χριστιανισμός, για να μένουμε στα δικά μας.

Ο περι θυσίας λόγος

μια απάντηση στον Ολι Ρεν.

Το νόημα μιας θυσίας

Όταν ακούτε για θυσία ο νους σας να τρέχει πάντα σε άσχημες και δύσκολες καταστάσεις. Οι θυσίες εξ ορισμού προυποθέτουν ένα θύμα η εναν εθελοντή. Άλλοτε αυτό θυσιαζεται με τη θεληση του  άλλοτε κατά λάθος απο άλλους, άλλοτε χωρίς να το θέλει. Η θυσία απο μια πλευρά έχει κάτι το ηρωικό π.χ. μια οικογένεια θυσιάζεται για τα παιδιά της, Έλληνες πολεμιστές και αγωνιστές θυσιαστηκαν για την ελευθερία μας, και πάει λέγοντας. Η άλλη πλευρά είναι όταν ο θυσιαζόμενος είναι ο πιο αδύναμος η ο λιγότερο ανθεκτικός σε μια κοινωνία οπότε αναγκαστικά θα έρθει στιγμή να "χρειαστεί" να θυσιαστεί παρά τη θελησή του για τους άλλους, η, οι άλλοι να τον θυσιάσουν εντελώς πονηρά και χωρίς να το γνωρίζει. Αυτό είναι πολύ άσχημο όταν γίνει, και αυτό έγινε με το χρέος μας, το παραδέχτηκε ο Όλι Ρεν.

Οι Λιάπηδες

 άνθρωποι που ζουν αναμεσά μας και νομίζουμε οτι είμαστε ίδιοι αλλά τελικά είμαστε εντελώς διαφορετικοί.

Καινούργια κατηγορία ανθρώπων?

Κάποιοι έχουν ονοματίσει τις ομάδες των ανθρώπων ως τάξεις, πόλεμος των τάξεων, ταξική επανάσταση κτλ κτλ. Επειδή εμένα δεν μου αρέσει η λέξη τάξη γιατί παραπέμπει σε βαθμωτούς διαχωρισμούς οι οποίοι δεν επιτρέπονται μεταξύ μας διότι είμαστε όλοι ίδιοι και ισόνομοι, επιλέγω τις λέξεις κατηγορία η σύνολο η ομάδα. Έτσι λοιπόν σας λέω οτι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων η οποία ονομάζεται Λιάπηδες. Θα σας αποδείξω οτι όλοι στις οικογενειες σας έχετε τουλάχιστον έναν Λιάπη. Ο γνωστός Λιάπης απο όπου πήρε και το όνομα η κατηγορία είναι ο πρώτης την τάξη (νατη πάλι η τάξη) αρχηγός της διότι  σε αντίθεση με τους δικούς μας Λιάπηδες αυτός είχε και υπουργική θέση και αν, λέω αν, είχε και επώνυμο Καραμανλή μπορεί να γινόταν και πρωθυπουργός. Οι Λιάπηδες πάντα υπήρχαν απλά έχουν έρθει τώρα στο προσκήνιο για διάφορους λόγους που δεν τους γνωρίζουμε όλους.

Πορεία προς το θάνατο

συνεχίζεται μέχρι νεωτέρας απο τους πολίτες.

Για αλλού κινήσαμε και αλλου η ζωή μας πάει.

Ο λαός μας φθίνει. Όποιος δεν το βλέπει, καλά θα κάνει να μην βλέπει τηλεόραση και οτι αυτή του προσφέρει αλλα να αφιερώσει λίγο χρόνο με το να παρατηρησει γύρω του τι συμβαινει. Ο εγχώριος πληθυσμός γερνάει,  απο τα 11 εκατ. τα 3 είναι ηλικιωμένοι. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το κράτος μας το οποίο δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση του ΄21 μετά απο τραγικές ήττες αλλά και νίκες σε πολέμους, ναι μεν μεγάλωσε την πατρίδα μας αλλά είχε και σαν αποτέλεσμα να ξεριζωθούν οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες, οι Έλληνες της Ρουμανίας, της Βορείου Ηπείρου και τώρα της Κύπρου σιγα σιγά.  Βλέπουμε μια διαρκώς συρρίκνωση του Ελληνισμού. Αν ζούσαμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο θα λέγαμε οτι βρισκόμαστε σε μια καμπή και οτι φίλα προσκείμενα λαοί θα μας βοηθήσουν. Δεν βρισκόμαστε όμως σε τέτοιον κόσμο. Για άλλους λόγους ξεκίνησε τότε η επανάσταση, ξεκίνησε για την λευτεριά και την ανεξαρτησία για την πρόοδο μας σαν λαός όχι για την υποδουλωση μας στις τράπεζες.