Σούπερ ήρωες
Μικρός θεός ο Άδωνις. Ακόμα κάποιος καλλιτέχνης να εμπνευστεί απο αύτον και να τον κάνει καρτούν. Γιατί μόνο γιαυτό είναι, μια συνεχόμενα φωνακλάδικη φιγούρα η οποία φοβερίζει όποιον βρει δεξιά και αριστερά. Αυτός, μαζί με τον τσεκουράτο, κάνουν φοβερό δίδυμο, τώρα που το σκέφτομαι χωράει και ένας τρίτος στην παρέα. Ο Ποτάμης. Αντε να βάλω και τον τελευταίο, τον κυρ Φώτη.Για να το φανταστούμε λίγο. Άδωνις, Τσεκουράτος, Ποτάμης και κυρ - Φωτης ο σοφός. Κάτι λειπει ακόμα όμως, χμ...,χμ... μια γυναίκα ίσως. Μα ναι!Η Βούτ-λεψη. Ποιά Marvel και πράσινα άλογα μιλάμε για τους σούπερ ήρωες που έχουν κατατροπώσει τους πάντες. Οι σούπερ δυνάμεις τους είναι η κυβίσθηση (κολοτούμπα κοινώς), δυνατή φωνή (δεν μιλά κανείς άλλος όταν βρίσκονται κάπου), γερμανική - ευρω-λογική. Επίσης, όλοι διαθέτουν μουλωχτή φοβιστική σκέψη, μεγάλη ιδέα γιαυτούς, οτι έξω απο αυτούς σημαινει κάθοδο στον Αδη και τρομερά βασανιστήρια. Νομίζω οτι ο Συριζα που είναι ο άμεσα ενδιαφερόμενος πρέπει να γράψει στη Marvel και να τους ζητήσει ενα σετ ηρώων με προδιαγραφές να νικήσει τους κακούς. Το spell της ΔΕΘ δε νομίζω οτι ηταν και πολύ ισχυρο.
Στεναχωρήθηκα με τους Σκωτσέζους. Ίσως να είχα στο νου μου τον Braveheart. Αλλά τι να σου κάνουν και αυτοί, πέσαν όλοι να τους φάνε, μαζί και ο μπάμιας. Ένα πράμα σαν τις εκλογές του 2012 στην Ελλάδα. Τρομοκρατία και απειλες με παρακάλια και μια απο τα ίδια. Μάλλον το μοντελο των σουπερ ηρώων που έχουμε και στην Ελλάδα είναι διαχρονικό και μαζί παγκόσμιο, υπήρχε και θα υπάρχει. Μάλλον είναι μια φυσική ιδιότητα των ανθρώπων, πως λέμε, βρέχει και θα βγούν τα σαλιγκάρια? ένα τέτοιο πράγμα, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που εκφοβίζουν και πάντα θα υπάρχουν αυτοί που εκφοβίζονται, όπως και αυτοί που δεν εκφοβίζονται βέβαια.
Όπου τολμούν οι Συριζαίοι
Στην κατάσταση που έχουμε φτάσει θα πρέπει οι σουπερ ήρωες του Συριζα να κάνουν τρελή πατάτα για να μην γίνουν κυβέρνηση. Έριξε ο Αλέξης ενα spell και είμαι σίγουρος οτι θα ρίξει οτι έχει για να ανέβει στην εξουσία. Άλλωστε, όσο και αν φωνάζει ο Αδωνις, και μόνο η ιστορία, θα δώσει στην αριστερά μια ευκαιρία για να δειξει τι μπορεί να κάνει. Και η ιστορία είναι μια δύναμη που νικά με το μικρό της δάχτυλο κάποιους σαν τον Αδωνι. Ιστορικά η αριστερά θα έπρεπε να είχε την ευκαιρία της πριν απο περίπου 70 χρόνια, αλλά σε εκείνο το φυσικό ιστορικό σημείο, μπήκαν κάτι τρικλοποδιές, κάτι εξορίες κατι κυνηγητά, κάτι χούντες με φυσικά επακούθα τους τσεκουράτους, Αδώνιδες κτλ κτλ.
Και μόνο οτι υπάρχουν αυτοί οι σούπερ κακοί ήρωες πάντου στα ΜΜΕ καταλαβαίνουμε όλοι οτι, ο πρωθυπουργός προτιμά, τη βουή και το χαλασμό, τις πάσης φύσεως κολοτούμπες, για να μην καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται και να κάνει οτι νομίζει γιατί πιστεύει οτι όντως δεν καταλαβαίνουμε. Αλλά καταλαβαίνουμε. Άργα αλλά σταθερά. Pretend we are dead, αυτό παίζουμε. Ο Σύριζα είναι ενα βήμα πρός αυτή την κατεύθυνση.
Pretend we are dead
Σιωπηλά, αργά αλλά σταθερά οι δυνάμεις μετατοπίζονται στον Σύριζα, αν αποτύχει και αυτός, οι ίδιες δυνάμεις θα μετατοπιστούν ακόμα σε πιο ριζοσπαστικές θέσεις, μένει να δούμε μέχρι που. Όλα αυτά είναι μέσα σε ένα φυσικό κύκλο εξέλιξης ο οποίος υπακούει σε κάποιους πολύ απλούς νόμους, ένας απο αυτούς είναι της δράσης αντίδρασης. Αυτή την εποχή ενώ ρίχνει χαλάζι μας λέν οτι έχει ήλιο, ενω δεν υπάρχει φράγκο μας λένε να πληρώσουμε. Ολοένα μια αυξανόμενη πίεση πάνω όχι σε αντικείμενα αλλά σε ανθρώπους.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι έχοντες, αυτοί δηλαδη που κινούν αυτες τις πολιτικές, όχι τοπικά αλλά υπερεθνικά, είναι οτι αυτή η δυναμική πολύ εύκολα μπορεί να γυρίσει εναντιον τους. Είναι μια δύναμη την οποία πρέπει να κρατάς σε ισοροπία γιατί δεν εξαφανιζεται αλλά συγκρατείται. Και συγκρατείται απο τα διάφορα καθεστώτα όπως το δικό μας αυτή την εποχή. Είναι σαν να κρατάμε ενα σχοινι εμείς οι πολλοί απο τη μια άκρη και απο την άλλη να είναι οι λίγοι αλλα να είναι συντονισμένοι μεταξύ τους. Γιαυτό και χάνουμε, γιατί εμείς οι πολλοί, δεν είμαστε συντονισμένοι μεταξύ μας. Αν λοιπόν μας πιέσουν αρκετά θα πρέπει να καταλάβουν οτι εκ φύσεως και αναγκαστικά θα συντονιστούμε, και όταν γίνει αυτό, οι άλλοι, που κρατάν το άλλο άκρο του σχοινιού δεν θα μπορούμε να ξέρουμε που μπορεί να φτάσουν η αν θα υπάρξουν μελλοντικά.
Σε έναν αγώνα ζωης και θανάτου, γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν οι πολλοί θα συντονιστούν δεν νομίζω οτι θα καταλάβουν και πολύ απο οίκτο ούτε και θα ενδιαφερθούν για το τι θα γίνει και πως θα ζήσουν οι της άλλης άκρης του σχοινιού.
* δανεικός τίτλος απο το ομώνυμο τραγούδι των L7
