Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Θλιβερή υπερηφάνεια

η αλλιώς, τι θά έπρεπε να γίνει την 28 Οκτωβρίου για να χαρούμε πάλι.

Λίγη ιστορία
Αυτόν τον καιρό διαβάζω το βιβλίο του Χαριτόπουλου, Άρης ο αρχηγός των ατάκτων. Αρχικά, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενοί, πρέπει να παραδεχτούμε οτι έχει κάνει πολύ καλή έρευνα, άσχετα με το τι πολιτικό πιστεύω έχει ο καθένας μας , αυτό το βιβλίο θα πρέπει να βρίσκεται σε κάθε βιβλιοθήκη για τουλάχιστον δυο σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος αφορά την ίδια την έρευνα, αυτή έχει γίνει με όσα περισσότερα στοιχεία είναι δυνατό να γίνει, και ο δεύτερος, ο οποίος είναι ισάξιος του πρώτου, αφορά την ψυχή του Ελληνικού λαού, το πως, μέσα απο απίστευτες καταστροφές, κακουχίες, θανάτους, λιμούς, εκτελέσεις, στηρίζει τον αντάρτικο αγώνα στον οποίο είχε εναποθέσει τις ελπίδες του για ένα καλύτερο αύριο για μια καλύτερη Ελλάδα όταν θα έλειγε ο πόλεμος. Για αυτό πολέμησαν οι παππούδες μας οι οποίοι είχαν σαν οδηγούς τους, τους ήρωες του 1821. Το πόσο άλλαξε προς το καλύτερο η Ελλάδα το βλέπουμε σήμερα, αφού νίκησε και τους Ιταλούς και στον ανταρτοπόλεμο τους Γερμανούς (το έχουν παραδεχτεί επίσημα οι ίδιοι), σήμερα ξεπουλιέται απο τους "Έλληνες" πολιτικούς όσο όσο.

Τι γιορτάζουμε
Πόσοι ξέρουν άραγε οτι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα απο τους συμμάχους νικητές, που γιορτάζει την άρνηση της, το όχι της, στον κατακτητή παρόλο που τελικά "ηττήθηκε" απο αυτούς? Καμία, μόνο εμείς. Γιατί ? διότι ήταν μια έκφραση όλου του λαού, η άρνηση ήταν άρνηση όλου του λαού και όχι των πολιτικών της εποχής, οι πολιτικοί αναγκάστηκαν και παρασύρθηκαν απο τον λαό. Η 28 Οκτώβρη είναι μια γνήσια λαική γιορτή των Ελλήνων που έχυσαν ποτάμι το αίμα τους για να είναι η Ελλάδα σαν έκταση, αυτή που είναι και να μην την μικρύνουν οι κατακτητές και οι "Έλληνες" πολιτικοί. Αυτό δηλαδη που γίνεται τώρα.


Τι πρέπει να κάνουμε
Ο λαός πρέπει να κάνει αφόρητη τη ζωή στους πολιτικούς, πρέπει να τους πιέζει συνεχώς διότι αυτοί απο τη φύση τους, δήθεν διπλωμάτες, πάντα θα πουλούν το λαό όταν τους συμφέρει. Πρέπει να υπάρξει παντού αποδοκιμασία, απο τη μια άκρη της χώρας ως την άλλη, αυτή η γιορτή είναι δική μας γιορτή, δεν θέλουμε ψέματα και υποσχέσεις. Θέλουμε πράξεις υπέρ μας τίποτα λιγότερο. Όταν και μόνο όταν οι πολιτικοί καταλάβουν την πίεση απο τους πολίτες μόνο τότε θα αλλάξει κάτι. Οι πολίτες πήγαν στον πόλεμο τους πολιτικούς, οι πόλιτες νίκησαν όχι οι πολιτικοί.

Το νόημα της 28ης 
Η αντίσταση του Ελληνικού λαού ήταν απο τις μεγαλύτερες μεταξύ των λαών ίσως η μεγαλύτερη, αναλογικά με τον πληθυσμό της, η Ελλάδα, είχε δυσανάλογες και πολύ μεγάλες απώλειες, κανένας όμως απο τους πολιτικούς της εποχής, δεν ενέπνευσε στους πολίτες, αυτή την αντίσταση και τη δύναμη που είχαν μέσα τους για να αντισταθούν. Ο λαός έχει το δικό του αισθητήριο, τότε και τώρα υπάρχει μια πολύ σημαντική ομοιότητα. Οι πολιτικοί απέχουν παρασάγγας απο το λαικό αίσθημα, βρίσκονται πάλι πίσω απο τις εξελίξεις. Όπως τότε ο λαός παρέσυρε στο διάβα του και διέλυσε οτι βρήκε μπροστά του, έτσι και τώρα πρέπει να κάνει το ίδιο. Με μια μικρή διαφορά, τότε οι άνθρωποι έδωσαν την ψυχή τους αγνα και αυθόρμητα στον αγώνα και είχαν πίστη και ελπίδα αυτά τα τελευταία φρόντισαν να τους τα πετσοκόψουν τα ξεφτέρια της "δεξιας", τα δουλικά των Αγγλων και των Αμερικάνων. Σήμερα πρέπει πάλι να κανουμε το ίδιο, όμως με τη σημαντική διαφορά του να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτά που μπορούμε να πετυχουμε. Έχουμε τη δύναμη, έχουμε τη θέληση, να πετάξουμε απο πάνω μας αυτή τη θλιβερή υπερηφάνεια που μας έχουν φορέσει. Χρόνια πολλά Έλληνες!