Η ελευθερία μου θα πάψει οταν σβήσει ο ήλιος οχι όταν πέσει νύχτα.
Λίγη ιστορία
Πρίν δυό χιλιάδες χρόνια και βάλε οι άνθρωποι πίστευαν στους Δίες στους Μαμμωνάδες στους Φαραώ σάν να ήταν Θεοί. Μετά στο Μεσσαίωνα, στις μάγισσες στα ξωτικά στους βασιλιάδες και σε άλλα ωραία. Στην εποχή μας, στο χρήμα και στις "κυβερνήσεις". Αυτά σαν κύριο ρεύμα πίστης και αγκίστρωσης των ανθρώπων σε ιδέες, φοβίες, κατευθύνσεις τους, ανα τις εποχές. Ωραία όλα αυτά τα ιστορικά αλλά το κόστος αυτών των πεποιθήσεων μετριέται σε ανθρώπινες ζωές. Κόστος βαρύ, ειδικά αν πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και στην αξία κάθε ανθρωπινου όντος. Κάθε ρεύμα ανα τις εποχές άφησε πίσω του νεκρούς, άλλο λιγότερους άλλο περισσότερους. Πάντα όμως, όλα τα ρεύματα είχαν σκοπό, και έχουν, την όσο καθολικότερη μεταδοση τους σε περισσότερους ανθρώπους. Η ερώτηση λοιπόν που έρχεται στο νου, είναι η εξής: μπορούμε να δημιουργήσουμε και να εξαπλώσουμε ενα ρεύμα αναίμακτα? το οποίο όμως και αυτό να πρεσβεύει μια αναίμακτη ηθική?Όχι. Παράδειγμα τρανό ο χριστιανισμός, για να μένουμε στα δικά μας.
Μέσα στα αίματα
Αφού πρέπει να βουτηξουμε στο αίμα, να βουτηξουμε τουλάχιστον για σωστό σκοπό. Όλοι θέλουμε την ελευθερία μας με την ευρυτερη εννοια. Αυτή όμως εμπλέκεται με τον ελευθερο χρόνο με τον πλούτο με την πιστη και άλλα πολλά. Ελευθερία εν μέρει, στην εποχή μας σημαίνει οτι έχω, αρχικά, ελεύθερο χρόνο, δευτερευόντος, έχω και κάποια λίγα χρήματα για να κάνω κάτι που μου αρέσει. Επιπλέον το περιβάλλον μου το επιτρέπει αυτό, δεν είμαι Βορεια Κορεα, όχι οτι το καθεστώς στην Ελλάδα είναι καλύτερο, κεκαλυμένη χούντα, που λαμβάνει εντολές εκ των κηδεμονων μας είναι, τίποτα λιγότερο. Όμως, όπως και στο μακρινό παρελθόν οι εκάστοτε ελίτ θεωρούν, και σωστά το θεωρούν, οτι αν μας δώσουν χρόνο και χρήμα θα χάσουν όλα τα προνομιά τους και τις εξουσίες τους, έτσι και σήμερα, μας φορτώνουν χρέος, πάντα αυτό έκαναν, για να μην σηκωσουμε κεφαλι ποτέ. Να σημειώσουμε εδω οτι αυτή είναι παγκόσμια και οχι τοπική (Ελλάδα) τακτική και εφαρμόζεται σχεδόν πάντα απο κατακτητες, αυτοκρατορίες, κακές "κυβερνήσεις", βασιλιάδες και πάει λέγοντας. Εξαθλίωση, φτώχεια, καμία ελπίδα για το μέλλον καμία προσδοκία.
Το χρέος μας
Τι πρέπει να κάνουμε το ξέρουμε όλοι.Το γιατί δεν το κάνουμε είναι ένα άλλο ερώτημα. Ένα χρέος και μόνο ένα πρέπει να αναγνωρίζει ο πολιτισμένος άνθρωπος. Πολιτισμένος άνθρωπος δεν είναι ο κάθε τυχάρπαστος γραβατομένος, είναι αυτός, που έχει άποψη και επιχειρήματα λογικά, μπορεί να συζητήσει, να δεχτεί άλλες απόψεις, να ακούσει, να συζητήσει χωρίς να επιβάλλεται στους άλλους. Έχει γνώσεις, οπότε έχει διαμορφώσει και προσωπική άποψη η οποία μπορεί και αλλάζει όταν άλλος συμπολίτης του τον πείθει για το λάθος μιας κατάστασης μέσω επιχειρημάτων και στοιχείων. Αυτό είναι πολιτισμός. Και το πρώτο που αναγνωρίζει αυτού του είδους ο πολιτισμός είναι το χρέος απέναντι στην ίδια τη ζωή που δημιούργησε και εμάς, γιατί ως γνωστόν ζωή υπήρχε και μάλλον υπάρχει εκτός των ανθρώπων και εκτός γης, αυτό λένε τα μαθηματικά και οι πιθανότητες.
Χρέος απέναντι στη ζωή σημαίνει επίσης να μην καταπατάμε τους αδύναμους. Αφ ενός, γιατί η ίδια η ζωή δημιούργησε και εμάς που σημαίνει οτι έχουμε ίδια δικαιώματα μεταξύ μας, εφ ετέρου, οι αδύναμοι είναι οι σπόροι που μεγαλώνουν και φέρνουν το δυνάμει καινούργιο στην ίδια τη ζωή και άρα στην ανανεωσή της. Ποτέ οι ισχυροί δεν έφεραν κάτι καινούργιο, οι ισχυροί απο τη φύση τους είναι άκαμπτοι και συντηρητικοί. Συντηρητικοί κυριολεκτικά, διότι προσπαθούν, και θα προσπαθήσουν, να συντηρήσουν αυτά που έχουν στην κατοχή τους τα προνομιά τους, τη θέση τους στην κοινωνία, και τον πλούτο τους. Άρα η ανανέωση είναι πρώτα εχθρός τους και μετεπειτα αυτών που δεν είναι σωστοί πολίτες. Πρέπει να επιδιώκουμε την ανανέωση πρωτα πρώτα και για λόγους επιβίωσης. Πόσοι και πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι ξεπετάχτηκαν και έδωσαν σπουδαία έργα στην ανθρωπότητα χωρίς να κατάγονται απο κάποια ελιτιστικη ρίζα, η μεγάλη πλειοψηφία θα έλεγα, δηλαδη το φυτώριο που λέγαμε πιο πάνω.
Το κάτω όριο του πλούτου
Λίγη ιστορία
Πρίν δυό χιλιάδες χρόνια και βάλε οι άνθρωποι πίστευαν στους Δίες στους Μαμμωνάδες στους Φαραώ σάν να ήταν Θεοί. Μετά στο Μεσσαίωνα, στις μάγισσες στα ξωτικά στους βασιλιάδες και σε άλλα ωραία. Στην εποχή μας, στο χρήμα και στις "κυβερνήσεις". Αυτά σαν κύριο ρεύμα πίστης και αγκίστρωσης των ανθρώπων σε ιδέες, φοβίες, κατευθύνσεις τους, ανα τις εποχές. Ωραία όλα αυτά τα ιστορικά αλλά το κόστος αυτών των πεποιθήσεων μετριέται σε ανθρώπινες ζωές. Κόστος βαρύ, ειδικά αν πιστεύουμε στην διαφορετικότητα και στην αξία κάθε ανθρωπινου όντος. Κάθε ρεύμα ανα τις εποχές άφησε πίσω του νεκρούς, άλλο λιγότερους άλλο περισσότερους. Πάντα όμως, όλα τα ρεύματα είχαν σκοπό, και έχουν, την όσο καθολικότερη μεταδοση τους σε περισσότερους ανθρώπους. Η ερώτηση λοιπόν που έρχεται στο νου, είναι η εξής: μπορούμε να δημιουργήσουμε και να εξαπλώσουμε ενα ρεύμα αναίμακτα? το οποίο όμως και αυτό να πρεσβεύει μια αναίμακτη ηθική?Όχι. Παράδειγμα τρανό ο χριστιανισμός, για να μένουμε στα δικά μας.
Μέσα στα αίματα
Αφού πρέπει να βουτηξουμε στο αίμα, να βουτηξουμε τουλάχιστον για σωστό σκοπό. Όλοι θέλουμε την ελευθερία μας με την ευρυτερη εννοια. Αυτή όμως εμπλέκεται με τον ελευθερο χρόνο με τον πλούτο με την πιστη και άλλα πολλά. Ελευθερία εν μέρει, στην εποχή μας σημαίνει οτι έχω, αρχικά, ελεύθερο χρόνο, δευτερευόντος, έχω και κάποια λίγα χρήματα για να κάνω κάτι που μου αρέσει. Επιπλέον το περιβάλλον μου το επιτρέπει αυτό, δεν είμαι Βορεια Κορεα, όχι οτι το καθεστώς στην Ελλάδα είναι καλύτερο, κεκαλυμένη χούντα, που λαμβάνει εντολές εκ των κηδεμονων μας είναι, τίποτα λιγότερο. Όμως, όπως και στο μακρινό παρελθόν οι εκάστοτε ελίτ θεωρούν, και σωστά το θεωρούν, οτι αν μας δώσουν χρόνο και χρήμα θα χάσουν όλα τα προνομιά τους και τις εξουσίες τους, έτσι και σήμερα, μας φορτώνουν χρέος, πάντα αυτό έκαναν, για να μην σηκωσουμε κεφαλι ποτέ. Να σημειώσουμε εδω οτι αυτή είναι παγκόσμια και οχι τοπική (Ελλάδα) τακτική και εφαρμόζεται σχεδόν πάντα απο κατακτητες, αυτοκρατορίες, κακές "κυβερνήσεις", βασιλιάδες και πάει λέγοντας. Εξαθλίωση, φτώχεια, καμία ελπίδα για το μέλλον καμία προσδοκία.
Το χρέος μας
Τι πρέπει να κάνουμε το ξέρουμε όλοι.Το γιατί δεν το κάνουμε είναι ένα άλλο ερώτημα. Ένα χρέος και μόνο ένα πρέπει να αναγνωρίζει ο πολιτισμένος άνθρωπος. Πολιτισμένος άνθρωπος δεν είναι ο κάθε τυχάρπαστος γραβατομένος, είναι αυτός, που έχει άποψη και επιχειρήματα λογικά, μπορεί να συζητήσει, να δεχτεί άλλες απόψεις, να ακούσει, να συζητήσει χωρίς να επιβάλλεται στους άλλους. Έχει γνώσεις, οπότε έχει διαμορφώσει και προσωπική άποψη η οποία μπορεί και αλλάζει όταν άλλος συμπολίτης του τον πείθει για το λάθος μιας κατάστασης μέσω επιχειρημάτων και στοιχείων. Αυτό είναι πολιτισμός. Και το πρώτο που αναγνωρίζει αυτού του είδους ο πολιτισμός είναι το χρέος απέναντι στην ίδια τη ζωή που δημιούργησε και εμάς, γιατί ως γνωστόν ζωή υπήρχε και μάλλον υπάρχει εκτός των ανθρώπων και εκτός γης, αυτό λένε τα μαθηματικά και οι πιθανότητες.
Χρέος απέναντι στη ζωή σημαίνει επίσης να μην καταπατάμε τους αδύναμους. Αφ ενός, γιατί η ίδια η ζωή δημιούργησε και εμάς που σημαίνει οτι έχουμε ίδια δικαιώματα μεταξύ μας, εφ ετέρου, οι αδύναμοι είναι οι σπόροι που μεγαλώνουν και φέρνουν το δυνάμει καινούργιο στην ίδια τη ζωή και άρα στην ανανεωσή της. Ποτέ οι ισχυροί δεν έφεραν κάτι καινούργιο, οι ισχυροί απο τη φύση τους είναι άκαμπτοι και συντηρητικοί. Συντηρητικοί κυριολεκτικά, διότι προσπαθούν, και θα προσπαθήσουν, να συντηρήσουν αυτά που έχουν στην κατοχή τους τα προνομιά τους, τη θέση τους στην κοινωνία, και τον πλούτο τους. Άρα η ανανέωση είναι πρώτα εχθρός τους και μετεπειτα αυτών που δεν είναι σωστοί πολίτες. Πρέπει να επιδιώκουμε την ανανέωση πρωτα πρώτα και για λόγους επιβίωσης. Πόσοι και πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι ξεπετάχτηκαν και έδωσαν σπουδαία έργα στην ανθρωπότητα χωρίς να κατάγονται απο κάποια ελιτιστικη ρίζα, η μεγάλη πλειοψηφία θα έλεγα, δηλαδη το φυτώριο που λέγαμε πιο πάνω.
Το κάτω όριο του πλούτου
Αυτός που αγαπά αυτό που κάνει όσο και να τον πληρώσουν
ποτέ δεν του είναι αρκετό. Δεν του είναι αρκετό όχι επειδή δεν του δίνουν αρκετά
χρήματα αλλά επειδή δεν μετριέται αυτό που κάνει με χρήματα. Αυτός που
πραγματικά αγαπά αυτό που κάνει θα διακριθεί άλλα δεν θα γίνει ποτέ πλούσιος γιατί δεν τον ενδιαφέρει να συγκεντρώσει πλούτο
αλλά να βελτιώσει την τέχνη του, όποια και είναι αυτή. Πολιτικός, καλλιτέχνης,
μαθηματικός, ένα search να κάνετε στο google θα δείτε πόσοι μεγάλοι δημιουργοί,
μεγάλες μορφές που πρόσφεραν στην ανθρωπότητα πέθαναν στην ψάθα η είχαν χρήματα αλλα δεν ήταν
πλούσιοι.
Άρα, για να είμαστε δίκαιοι και πάλι, θα πρέπει να πούμε ότι ο πήχης πλούτου θα πρέπει να ορίζεται με βάση τους παραπάνω που πρόσφεραν. Αν καταλάβατε μόλις σας έκανα όλους φτωχούς και δεν έχετε τίποτα στην κατοχή σας. Αν λοιπόν ζούμε σε έναν κόσμο και σε ένα ρεύμα που δεν ανταμείβει αυτούς οι οποίοι προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τις τέχνες τους, τότε στραβά αρμενίζουμε.Και αρμενίζουμε πολλά μα πολλά χρονια στραβά. Ελπίζω να μείνει καράβι γιατί απο τις πολλές προσκούσεις θα μείνουμε αταξίδευτοι στο τέλος.
Άρα, για να είμαστε δίκαιοι και πάλι, θα πρέπει να πούμε ότι ο πήχης πλούτου θα πρέπει να ορίζεται με βάση τους παραπάνω που πρόσφεραν. Αν καταλάβατε μόλις σας έκανα όλους φτωχούς και δεν έχετε τίποτα στην κατοχή σας. Αν λοιπόν ζούμε σε έναν κόσμο και σε ένα ρεύμα που δεν ανταμείβει αυτούς οι οποίοι προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τις τέχνες τους, τότε στραβά αρμενίζουμε.Και αρμενίζουμε πολλά μα πολλά χρονια στραβά. Ελπίζω να μείνει καράβι γιατί απο τις πολλές προσκούσεις θα μείνουμε αταξίδευτοι στο τέλος.
Αν λοιπόν αυτοί οι πρωτοπόροι της ανθρωπότητας ορίζουν το πλούτο μας με αυτόν το τρόπο, τότε ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι που μας χρεώνουν μέχρι το λαιμό?
Οι "ελευθερωτές" μας
Χρέος και ελευθερία είναι αντίροπες έννοιες, άλλο δρόμο τραβά η μια και άλλο η άλλη. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά το πρώτο στιγμιότυπο της πρώτης άμεσης δημοκρατίας όχι μόνο δεν έχουμε επιτύχει κάτι παρόμοιο αλλά κινδυνεύουμε να πάμε σαν κοινωνία πιο πίσω ακόμα. Οι "ελευθερωτές" μας έχουν αποφασίσει να πληρώνουν όλα τα "χρωστούμενα" δάνεια σε αυτούς που πάντα προσπαθούσαν να υποδουλώσουν λαούς και όχι να ελευθερώσουν. Οι καιροί απαιτούν ενεργούς και υποψιασμένους πολίτες με άποψη. Την ελευθερία ποτέ δεν τη χάρισε κανένας σε κανένα λαό δωρεάν. Του κόσμου όλες οι ελευθερίες είναι αιμοτοβαμμένες, μην το ξεχνάμε. Σκοπός δεν είναι να τις χάνουμε αλλά να τις επεκτείνουμε.
Οι "ελευθερωτές" μας
Χρέος και ελευθερία είναι αντίροπες έννοιες, άλλο δρόμο τραβά η μια και άλλο η άλλη. Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά το πρώτο στιγμιότυπο της πρώτης άμεσης δημοκρατίας όχι μόνο δεν έχουμε επιτύχει κάτι παρόμοιο αλλά κινδυνεύουμε να πάμε σαν κοινωνία πιο πίσω ακόμα. Οι "ελευθερωτές" μας έχουν αποφασίσει να πληρώνουν όλα τα "χρωστούμενα" δάνεια σε αυτούς που πάντα προσπαθούσαν να υποδουλώσουν λαούς και όχι να ελευθερώσουν. Οι καιροί απαιτούν ενεργούς και υποψιασμένους πολίτες με άποψη. Την ελευθερία ποτέ δεν τη χάρισε κανένας σε κανένα λαό δωρεάν. Του κόσμου όλες οι ελευθερίες είναι αιμοτοβαμμένες, μην το ξεχνάμε. Σκοπός δεν είναι να τις χάνουμε αλλά να τις επεκτείνουμε.
