Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Οι κανόνες του παιχνιδιού

Το παιχνίδι, πάντα ήταν και είναι το ίδιο, καλό θα είναι να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε και να παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε, δεν σταματάει, δεν τελειώνει, έχει νικητές που τα παίρνουν όλα και χαμένους που τα χάνουν όλα.

Σε όποια γωνιά αυτού του κόσμου και αν βρίσκεται κάποιο έθνος, κάποια στιγμή, θα βρεθεί πρωταγωνιστής, κομπάρσος είναι πάντα έτσι και αλλιώς, δεν υπάρχει ουδέτερη θέση. Κάποια είναι τυχερά, γιατί βρίσκονται σε μια γωνιά της γης που μπορεί ακόμα να μην υπάρχει ενδιαφέρον από τους μεγάλους παίκτες, όχι για αυτά καθ΄αυτά, αλλά για τον όποιο πλούτο τους που μπορεί να έχουν. Κάποια είναι "άτυχα" διότι βρίσκονται διαρκώς σε καταστάσεις που τα εμπλέκουν σε ανταγωνιστικά παιχνίδια των μεγαλύτερων παικτών από αυτά, και αναγκαστικά, πρέπει να επιλέξουν ρόλο και στρατόπεδο μέσα από πιο βίαιες συνθήκες.

Ένα από τα "άτυχα" έθνη είναι και η Ελλάδα. Είναι άτυχη, σε εισαγωγικά, διότι με τους κατάλληλους χειρισμούς θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τον ανταγωνισμό των άλλων προς συμφέρον  της. Αυτό θα γινόταν, αν, οι πολιτικοί της είχαν μια πιο σφιχτή σχέση με τους πολίτες της. Όμως δεν έχουν.  Αν είχαν, θα μπορούσαν να ζητάν την ετυμηγορία του λαού με δημοψηφίσματα για το οποιοδήποτε θέμα. Πλέον η τεχνολογία μπορεί να το κάνει αυτό γρήγορα και με ασφάλεια.



Αυτή τη στιγμή όμως, δεν έχουμε απλά παίκτες που υπερασπίζονται στοιχειωδώς τους πολίτες. Έχουμε παίκτες που αγνοούν παντελώς τους κανόνες του παιχνιδιού, αυτό φαίνεται πολύ απλά απο την τακτική που ακολουθεί ο πρωθυπουργός τώρα. Είμαστε τα καλά παιδιά και ακολουθούμε αυτό που μας λένε. Αυτό δεν υπάρχει καν στους κανόνες, ο προηγούμενος πρωθυπουργός μας έβαλε στο ΔΝΤ αφού είχε κάνει την συμφωνία. 

Για να υπάρχει ελπίδα θα πρέπει και οι πολίτες να καταλάβουν οτι οι κανόνες είναι απαράβατοι και ισχύουν για όλους, όσο περισσότερο τους κατανοήσουν τόσο καλύτερο προσωπικό στη βουλή θα έχουμε για να μας εκπροσωπεί.  Όταν είσαι ισχυρός μπορείς να κάνεις ελεημοσύνες όταν όμως είσαι ανίσχυρος παρακαλάς για αυτές. 

Ο στόχος είναι να έχουμε ισχυρό, λειτουργικό κράτος με ενεργούς πολίτες, τότε θα μπορεί να υπάρξει πυξίδα και κατεύθυνση για κάτι καλύτερο. Αυτό όμως δεν γίνεται με πολιτικούς και πολίτες που δεν γνωρίζουν πως να παίξουν, και μπαίνουν στο παιχνίδι με αποτέλεσμα να τους τα πάρουν όλα. Σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπαίνεις για να δεις απλά,  η για την συμμετοχή, μπαίνεις για να νικήσεις και να πάρεις όσα μπορείς. Αν στο μέλλον γίνουμε μια αγαπημένη και ειρηνική κοινωνία στον κόσμο τότε θα μιλάμε αλλιώς, αυτή τη στιγμή όμως παίζεται η επιβίωση μας. 

Αν θέλουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να βρούμε τους καλύτερους παίκτες μεταξύ μας, να μας εκπροσωπήσουν, και να παίξουν όπως πρέπει. Με αυτούς που έχουμε τώρα θα χάνουμε συνεχώς.