Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Οι κανόνες του παιχνιδιού μέρος δεύτερο. Ελλάδα.

Τους λυπάμαι τους Συριζαίους. Όχι γιατί είναι πιο αδύναμοι απο τους ΝΔκράτες αλλά γιατί τρώνε τις επικοινωνιακές σφαλιάρες απανωτά και δεν ξέρουν απο που τους έρχονται. Χώρια οτι δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ξέρουν τι πρέπει να κάνουν αλλά, δεν ξέρουν πως να το κάνουν. Επίσης, μέχρι να το κάνουν μπορεί να μην υπάρχουν καν η να επιστρέψουν εκεί που βρίσκονταν. 

Παραδέχομαι τους ΝΔκράτες, μόνο ως προς την πολεμική και την πίστη τους. Μια πίστη που τους κάνει να βαφτίζουν το ψάρι κρέας και το ψέμα αλήθεια. Όταν λέω ΝΔκράτες εννοώ τις επικοινωνιακές ομάδες που "φτιάχνουν" αλήθειες και τις προωθούν σε όλα τα ΜΜΕ. Απο πολιτικό περιεχόμενο οχι μόνο δεν χρίζουν συζήτησης οι προτάσεις τους, γιατί ουσιαστικά εκτελούν συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά είναι αξιοζήλευτο το πόσο πιστεύουν σε αυτό που κάνουν στην χώρα. Είναι αξιοζήλευτη η πίστη τους στην καταστροφή της χώρας την οποία βαφτίζουν σωτηρία. Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει πέσει ακόμα γιατί γνωρίζει άριστα τους κανόνες του παιχνιδιού,  μάλιστα παίζει και πολύ καλά.

Τι μετράει λοιπόν, για να κερδίζεις το παιχνίδι? Ακλόνητη πίστη στο σκοπό (οποίος και αν είναι αυτός), συμπαγή ομάδα (πολλά η λίγα μέλη), ΜΜΕ για να προβάλλουν τις θέσεις σου (με το αζημίωτο βέβαια) και κάτι τελευταίο, μερικούς αφελείς που να νομίζουν οτι θα τους σώσεις (αυτοί θα υπάρξουν έτσι και αλλιώς, άλλωστε πάντα υπάρχουν), το στρατό που θα δημιουργήσεις από πλούσιες υποσχέσεις για διορισμούς, τσάμπα δάνεια, ουρί του παραδείσου κτλ. και το τελευταίο και καλύτερο, αυτούς που θα σε πιστέψουν και θα ταυτιστούν μαζί σου ακόμα και αν τους πετάξεις στους καρχαρίες, ναι υπάρχουν και αυτοί και είναι αρκετοί. Αν υπάρχει όλο αυτό το πακέτο, θα νικάς τον αντίπαλο μέχρι να σε σταματήσει ο ίδιος ο Θεός η μέχρι ο αντίπαλος να κάνει ακριβώς τα ίδια αλλά καλύτερα από εσένα.

Αυτά τα παραπάνω μας κάνουν έναν πυρήνα της τάξης  20 - 22%, αυτόν άλλωστε δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, μπορεί να είναι πιο κάτω, αλλά είναι ένας μεγάλος πυρήνας. 

Αν κρίνουμε λοιπόν με βάση το αντίπαλο στρατόπεδο , τους Συριζαίους δηλαδή,  θα δούμε οτι, δεν έχουν ακλόνητη πίστη σε έναν σκοπό, γιατί υπάρχουν πολλοί σκοποί γιαυτους ακόμα, αφού δεν έχουν σκοπό, δεν έχουν και συμπαγή ομάδα, δεν έχουν μαζί τους ΜΜΕ, με το παραμικρό πέφτουν πάνω τους να τους "φάνε ζωντανούς" οτι και αν πουν, οι υποσχέσεις τους αλλάζουν κάθε φορά που φυσάει άλλος αέρας. Όποτε, που πάς ρε Καραμήτρο?

Εδώ αξίζει να πούμε πως υπάρχουν και άλλες ομάδες στο παιχνίδι αλλά στέκομαι σε αυτές  που κάνουν πρωταθλητισμό, δηλαδή πάνε για κυβέρνηση. Κάποιες άλλες η τις "εξαφανίζουν" η δεν είναι πολύ οργανωμένες ακόμα.

Όπως βλέπουμε δεν υπάρχει πουθενά μια ιδεολογία ένα θετικό πιστεύω, η μάλλον , υπάρχει, αλλά εξυπηρετεί στο να αποπροσανατολίσει τους αφελείς, γιατί από ουσία είναι μηδέν. Υπάρχει καθαρά στρατηγική και ανάλογες κινήσεις που μπορούν να επιφέρουν το αποτέλεσμα που θέλουν οι εκάστοτε ομάδες. 

Ανάλογα την πίστη σου, που είναι και πρωταρχική δύναμη, άσχετα αν πιστεύεις στον Μαμμωνά η στον Ιησού η στο Δωδεκάθεο, η στην σωστή, δίκαιη, και οργανωμένη πολιτεία , μπαίνεις για να κερδίσεις. Αυτό μετράει, αυτό βλέπουμε να γίνεται στην εποχή μας. Αυτό δηλαδή που γινόταν πάντα.  Αυτός που θέλει περισσότερο να νικήσει στο τέλος θα νικήσει.  Αυτό ισχύει για όλους, για αυτούς που εξυπηρετούν ιδίους σκοπούς όπως και για αυτούς που εξυπηρετούν ένα σύνολο  πολιτών. Απλά οι δεύτεροι χρησιμοποιούν δικαιότερα μέσα ενώ οι πρώτοι όλα τα μέσα.